Frank (2014)

+Bunu neden takıyorsun?

-Garip mi buluyorsun?

+Biraz

-Normal suratlarda garip.

Film, The Freshies grubunun solisti olan Chris Sievey’in Frank Sidebottom olduktan sonraki hayatını konu alıyor. Birebir şekilde bunu yapmıyor. Aksine daha postmodern ve yeni çağa yani şimdiki zamana ayak uydurmuş şekilde karşımıza çıkıyor.

Jon işi ile klavyesi arasında mekik dokuyan ve işinden çok klavyesine ilgi duyan, aynı zamanda sürekli şarkı yazmak için çabalayan sıradan bir şehir insanıdır. Her şarkı denemesi hayal kırıklığı ile sonlanmaktadır. Yine bir hayal kırıklığından sonra eline sandviçini alan Jon kendini şehirde konser verecek olan Soronprfbs grubunun klavyecisinin aklını kaçırmasına tanıklık ediyorken bulur.  Soronprfbs grubunun menajeri Don’ın, Jon’a

“Do fa sol çalabiliyor musun?”

Diye sormasıyla Jon bir anda grubun bir parçası olur.  Jon aynı zamanda popüler olmayı seven ve sosyal medyayı aktif bir şekilde kullanan günümüz insanlarındandır. Onun sosyal medya düşkünlüğü, grubun kimyasının değişmesinde direkt olarak etkili olacaktır. Bu etkinin olumlu mu yoksa olumsuz mu olduğuna izledikten sonra kendiniz karar verin.

Soronprfs grubunun solisti Frank ise filme adını vermesinin yanı sıra kafasında dev bir yapma kafa ile dolaşan ve yazdığı şarkıların sözlerinin “olağan dışı” olmasıyla beraber yazma şeklinin enterasanlığı ile de şaşırtıcı bir yapıya sahiptir. Filmde Frank’in yüzüne maske takmasına rağmen oyunculukların doğallıklarının izleyiciyi ekrana kilitlemeye yetecek kadar iyi olduğunu söyleyebilirim. Jon karakterini canlandıran Domhnall Gleeson’un yanı sıra Clara rolündeki The Dark Knight ve Donnie Darko gibi ünlü yapımlarda da roller üstlenen Maggie Gyllenhaal bu absürd ortama en iyi ayak uyduran kişilerin başında geliyor.

Film aynı zamanda başından sonuna kadar sosyal medyaya karşı nerdeyse tamamen olumsuz ve bana sorarsanız haklı bir eleştiri içinde. Soronprfs grubunun kendi içine kapanmasına rağmen aslında azımsanmayacak bir kitlenin yaptıkları her hareketten haberdar olması sosyal medya aracılığı ile oluyor.        

Farklı türde dram ve komedi olan Frank’in kamera arkasında ise, senarist olarak Tinker Tailor Soldier Spy ile 2012 yılında Oscar’da en iyi senaryo dalında aday gösterilen Peter Straughan ve yönetmen koltuğunda ise 2013 yılında What Richard Did filmiyle Altın Lale kazanan Leonard Abrahamson yer alıyor.

Frank genel olarak karmaşık durmasına rağmen bir o kadar anlaşılır bir film. Altında yatan felsefeyi anlayıp, yargılama ihtiyacı duymuyorsunuz. Hatta sahipleniyorsunuz. Belki bunun bir diğer favori sebebi filmin bir buçuk saat civarı olmasından kaynaklanıyor olabilir. Bu yapısından ötürü tadımlık film kategorisine girebilir. İzlemek için bir boş zaman bulursanız eğer,  o boş zamanlarınızı boş olmaktan çıkaracak, geçen senenin ortalama üstü filmlerinden Frank. Çinçilla.