İftarlık Gazoz (2016)

Filmin yönetmeni Yüksel Aksu, bugüne kadar “Dondurmam Gaymak (2006), Anadolu’nun Son Göçerleri Sarıkeçililer (2010) ve Entel Köy Efeköy’e Karşı (2011)” filmlerini çekti. İçlerinde en çok ses getiren ise Dondurmam Gaymak oldu. Maddi ve manevi anlamda sinemada kendisine özgür alanlar açmayı ve bu yönde çalışmayı tercih eden yönetmen ve senarist Yüksel Aksu, sade ama emin adımlarla ilerlediği bir filmografiye sahip.Yönetmen, çocukluğundan kesitler sunduğu hikayelerini, Ege şivesi ile Muğla’da çekmeyi tercih ediyor.  O yörenin insanı olduğu için hem tabiat örgüsüne hem de örf ve adetlerine hakim bir yönetmen.  Bu nedenle filmlerini sıkılmadan, rahat bir ortamda çekebiliyor. İftarlık Gazoz, sıcacık hikayesi ile sizi sarıp sarmalayıp, hem güldürüp hem ağlatırken, 50 yaş üstü seyirciyi de çocukluğuna götürüyor.

Filmin konusu kısaca; 1970’ler Türkiye’sinin barış ve huzur dolu Ege kasabalarından birinde ailesi ile beraber yaşayan Adem, zeki ve çalışkan bir öğrencidir. 5.sınıfı yeni bitiren Adem, yaz tatilini boş geçirmek istemez ve ailesine Gazozcu Cibar Kemal Usta ile çalışmak istediğini söyler. Zor da olsa ailesinden izni koparan Adem gazozcu çırağı olarak çalışmaya başlar. Ramazan ayının başıdır ve Adem camide imamın oruç ile anlattıklarını üzerine alınır, üstelik Berna da oruç tutacaktır. Küçük olduğu için oruç tutmasına izin vermeyen ailesinden gizli oruç tutmaya başlar fakat Ege’nin yaz sıcağında, bir yandan da gazoz satarken oruç tutmak hiç de kolay değildir. Hele de bozmanın kefareti 61 gün iken ve Berna’nın aslında direk orucu tuttuğunu öğrenmişken! Susuzluk ve açlık onu çok yormuştur, rüyalar görmeye başlar. Adem’in yaşadığı bu zorluklar, onu bir maceranın içine sürüklüyor. Film ilerledikçe diğer karakterlerde hayatımıza giriyor ve onları tanımaya başlıyoruz.  Filmde en çok dikkat çeken karakter Cibar Kemal yani Cem Yılmaz yerli yardımcı oyuncuların arasında öyle güzel yedirilmiş ki hikaye aktıkça Cem Yılmaz olmaktan çıkıyor tamamen Cibar Kemal’le  karşımıza çıkıyor. Filmin başarılı taraflarından biride  dönemi teknik anlamda çok iyi yansıtılmasıydı. Filmin görüntü yönetmeni ve yönetmenin ön hazırlıkta ve çekimlerde gerçekleştirdikleri uyumlu çalışmayla Ula’nın doğal güzelliğini olabildiğince en iyi şekilde bize yansıtıyorlar. Mirsad Heroviç’de filmin çıtasını yükseltiyor.  Özellikle sinematografinin  ön plana çıktığı  sahne ise sabaha karşı çekilen tütün sahnesidir.  Özenle yerleştirilen figürasyon ve  gaz lambalarının inanılmaz ahengi.Film izleyenlerin yazdığı yorumlara göre herkesin kafasına yer etmiş bir sahne. Diğer favori sahne ise plajda yaşlı kadının inatla oruçlu Adem’e bir şeyler yedirmeye çalışması. Enteresan komik bir sahne oldu. Sahnenin kamera arkasında  bile herkes o sahneyi çekerken çok eğlendi. Her sahnede o sıcaklığı Ege’nin samimiyetini buram buram yönetmen Yüksel Aksu hissettiriyor. Naif bir hikaye izlerken tamamen olaylar başka yöne çevriliyor. İzlemeyenler varsa tavsiye ediyorum.  1970’li yılların insanlarının sıcak hikayesini anlatan hem ağlatan hem duygu yoğunluğu yaşayabileceğiniz bir film.