Birçok yönetmenin filmine mekan olan Rimini’de doğan Fellini, diğer yönetmenlerin aksine farklı bir sevgiyle bağlı olduğu bu yeri, 2. Dünya Savaşı’nda aldığı bombardımandan kurtarıp, yaralarını sarmak istercesine filmlerinde kendi Rimini’si gibi yaşatmaya devam etmiştir. Böylelikle sinemaya kendi bakış açısını kazandıran, modern dünyanın maskesini çıkarmaya çalışan, feminizme ve toplumdaki şaşırtmacalara kendi saflık süzgecinden geçirdiği hayal dünyasıyla göz atan İtalyan sinemasının “The Maestro”sunu yaratmıştır.
1952’de ilk tek başına çektiği film olan “La Sceicco Bianco”da, filmin müziklerini yapan Nino Rota ile tanışır. İkisi için de dönüm noktası olan bu filmin ardından birbirlerini bırakmazlar. Rota artık her filminde Fellini’nin yanındadir ve onun için çılgın müzikler yapmaya devam eder. Her sabah 8:30’da stüdyoya girip Fellini’nin gözlere, Rota’nın ise kulaklara hitap eden güçleriyle sinemada başyapıtlar oluştururlar. Fakat 1979 yılında bir sabah Nino Rota 8:30 randevusuna gelemez. Fellini’nin filmlerindeki müzikler artik susmuştur. Fellini de üç yıl boyunca sinemadaki suskunluğuna çekilir. La Strada’nın Gelsomina’sı ve aynı zamanda gerçek hayattaki eşi Giulietta Masina onu bir gemi yolculuğuna çıkarır. Sessiz ve sakin bir şekilde okyanusları aşarken Fellini, Rota için bir anı filmi yapmaya karar verir: Ve Gemi Gidiyor.
1983’te çektiği bu film kendi biyografisindeki son barok filmi olarak da tarihe geçer. Filmde çok ünlü bir sopranonun vasiyetinin üzerine küllerinin doğduğu adaya götürülmesi için çıkılan gemi yolculuğunu ve birçok ünlünün katıldığı cenaze törenini anlatır. Sinema tarihine adım attığı günden ölümünden hemen önce aldığı Kariyer Oscar’ına kadar birçok ödüle bu filmle birlikte Altin Küre ödülünü de ekler.
Yaptığı filmlerde kendi hayatından parçaları anlatan Fellini, E La Nave Va’da Rota’yı kaybettiği dönemi, aynı zamanda bütünü tamamlamak adına filmografisine dahil etmiş olur. 12 kez Oscar’a aday gösterilecek kadar başarılı bir yönetmen olan Fellini yaşadığı dönemde üç yıllık inzivası haricinde her daim İtalyan sinemasının nabzını tutmuştur.
On yaşında evden kaçıp bir sirke katılan yönetmen, o çocuksu, neşeli, muzip ruhunu filmlerinde kurduğu sahneler aracılığıyla bedenleştirerek bizi çılgın dünyasına alır. O yüzden gemide de eğlence ve dans eden insanlar hep oradadır. Siyah beyaz başlayıp sessiz sinema olarak ilerleyeceğini düşündüğümüz anda Fellini daha fazla dayanamaz ve dünyayı renklendirir.
Freddie Jones, Barbara Jefford gibi oyuncularla alt ve üst sınıf arasındaki farklılıkları, çatışmaları, ön yargıları karakterlere derinlik kazandırmadan fakat usta bir şekilde karikatürize ederek kendi eşsiz ironik diliyle eleştirmiştir. Modern dünyanin getirilerine kızgın olan fakat bu kızgınlığını ise her daim hınzır bir biçimde sinemaya aktaran yönetmen bu filminde de hafızalarımızdan silinmeyecek bir final sahnesiyle Rota‘ya veda etmiştir. Denizin ortasında bir filikanın içinde gergedan ve kürek çeken adam… Nedenini bulmak için iyi seyirler…
Puanlama
10.0