Bottle Rocket (1996): Muhteşem Ekip(!)

Wes Anderson, Amerikan Sineması’nda hatta -daha geniş çaplı ifade etmemiz yanlış olmayacaktır- Dünya Sineması’nda kendi tarzını oluşturmuş ve o tarzı sinemasever kitleye kabul ettirmeyi başarmış yönetmenlerin arasında ilk akla gelenlerindendir. Filmlerinde pastel ton ağırlıklı dekor ve kıyafet düzeninde dikiş tutturmuş hatta bu renk düzenini karakterlerin ruhuna da işlemeyi kendine görev edinmiştir. Genelde yüzümüzü güldüren ve komedi türünde işlere imzasını atan yönetmen, her bir filminde bir çeşit drama yer vermiştir. Fakat Wes Anderson’un dramı bildiğimiz dramlardan da değildir. En kötü yüzünüzde bir tebessüm bırakır.

Sinema dünyasına Owen Wilson ile beraber yazdığı ve kendi yönettiği Bottle Rocket (1994) kısa filmiyle adımı atan Wes Anderson’un ilk uzun metrajı da bu kısa filmin devamı sayılan aynı isimli Bottle Rocket (1996) filmidir. Bottle Rocket sadece Wes Anderson için bir ilk sayılmaz Luke ve Owen kardeşlerinde ilk oyunculuk deneyimi olarak literatürlere geçmiştir. Gerçi kardeşlerden Owen, Luke’a göre daha adı duyulur işlerin altına imzasını atsa da bana sorarsanız kardeşlerin ikisi de sinema adına ne pozitif ne de negatif anlamda bir yeteneğe, bir değere sahiptir.

 

Luke Wilson’un canlandırdığı Anthony akıl hastanesinden çıkmak üzeredir. En yakın arkadaşı olan Dignan (Owen Wilson) onu karşılamak üzere beklemektedir. Kötü adam olmaya özenen Dignan, Anthony’i aldığı gibi bir soygun girişiminde bulunur. Soydukları Anthony’nin evidir. Bir nevi bir sonraki soygunun antremanıdır. Daha sonra sözde suç şebekelerini büyüterek ekiplerine bir kişi daha eklenir. Bu ekip bir kitapçı soyarak işi büyütür. Bu soygundan sonra kaçmak için bir otele yerleşirler. Filmin yan hikayesi olan Anthony, Inez aşkı bu noktada filizlenir. Paraguaylı Inez ve Anthony’nin iletişimsizlik üzerine kurulu aşkı filmin büyük bir kısmını kaplar. Daha sonra yolları ayrılan Anthony ve Dignan bu sefer hayatlarının soygunlarını yapmak için tekrar biraraya gelecektir.

Bottle Rocket, fonda turuncu rengin sık sık kullanılması dışında Wes Anderson tarzını ilk bu filmde belli etmez. 1998 yapımı Rushmore’da daha güçlü ayak sesleriyle kendi belli etse de 2001 yapımı The Royals Tenenbaum ile tarzını tamamen oturtur. İlk film ünvanına sahip Bottle Rocket, yönetmenin görmeye alışık olduğumuz absürtlüklerini içeriyor içermesine ama servis edilişi, senaryonun bazı noktalarda ayakta duramamasından ötürü sancılı oluyor. Son soygun sahnesindeki absürtlük silsilesi dışında elde hatırı sayılır bir sahne kalmıyor. İlk film olduğu düşünüldüğünde Wes Anderson’un iyi bir filmin altına imzasını attığını söyleyebiliriz. Fakat şöyle de bir gerçek var. Wes Anderson sonraki filmlerinde adını güçlendiren ve bir yönetmen olmasaydı. Bottle Rocket’de bu kadar merak ediyor olur muyduk?! Orası biraz tartışılır.